Het tijdschrift Infopunt van de gemeente Zwevegem liet enkele van onze leerlingen die dit jaar afstuderen aan het woord. Hun verhaal was echter veel langer en mooier dan één bladzijde weergeven kan. Daarom exclusief op onze eigen website: de volledige versie van het interview. Veel leesplezier!
[flickr_set id=”72157680351657392″]
Abigail: Vanaf het eerste leerjaar heb ik een groot deel van mijn vrije tijd doorgebracht in de kunstacademie. Ik volg zowel woord, beeld en muziek en dus zit ik ongeveer negen uur per week op de KAZ. Ik ken de verschillende leslocatiesop mijn duimpje. Wie doet mij na?
Abigail: Mijn papa is muzikant, dus we moesten van thuis uit minstens 2 jaar notenleer en 1 jaar instrument volgen. Maar zelf wou ik in het eerste leerjaar al lessen bij beeld volgen en naar AVV werd ik meegetrokken door een grote groep vriendinnetjes van de klas.
Abigail: Voor mij is kunstacademie ontspanning. Ik ben hier graag, heb hier plezier, leer hier iets bij, kan mij hier uitleven, raak hier frustraties kwijt en heb hier vrienden.
In woord leef ik me uit. Ik kan er expressief zijn en me ten volle smijten. In beeld kom ik tot rust. Heb ik eens een slechte dag, dan teken ik alles van me af. De lessen beeld bieden mij een plaats en een manier van ‘bezig zijn’ waarbij je alles vergeet en tot rust komt. Je leert ook heel veel verschillende technieken en kunt die rustig verkennen. Je wordt niet opgejaagd en werkt aan je eigen werk op je eigen tempo. Zalig!
Ik heb een grote en goeie relatie met mijn instrument. Mijn trompet ligt naast me als ik aan het studeren ben en bij elke pauze speel ik erop. Voor mij is ‘trompet spelen’ ook iets wat ik nog kan en waar ik goed in ben. Ik ben gevallen met de fiets en kan daardoor mijn vroegere hobby triatlon niet meer uitoefenen. Mijn trompet, die kunnen ze mij niet afpakken! Dat lukt nog! Dat is een troost en ik grijp er vaak naar op emotionele momenten. Dus de drie disciplines vullen mijn leven elk op een totaal andere manier.
Myrthe: Viool spelen betekent voor mij je volledig kunnen inleven in de muziek.
Ankje: Ik speel gitaar en ik vind het ook heel leuk om te kunnen spelen voor mijn vrienden. Ik zing ook graag en luister graag naar muziek. Eigenlijk ben ik een beetje bezeten van muziek.
Myrthe: Ook voor mij is muziek zeer belangrijk in mij leven. Ik ben verantwoordelijk voor de muziek in de theaterproductie op school. Muziek betekent zingen, luisteren, spelen. Muziek spelen is voor mij ontspanning. Ik speel ook ukelele en piano.
Ellen: Ik ben pas ik het eerste middelbaar met beeld gestart. Gewoon omdat ik wist dat ik in het middelbaar op school geen tekenen en knutselen meer zou krijgen. Ik was toen al heel graag beeldend en scheppend bezig. Vooral ruimtelijk. Ik kende hier niemand maar je leert snel mensen kennen. Elk jaar nieuwe mensen omdat je in een andere groep terecht komt. Sinds dit jaar zitten er ook volwassenen in de groep en ook dat is verrijkend en leuk.
Myrthe: Ik wist heel goed welk instrument ik wou spelen: viool. Op de school waar ik met AMV gestart was, kon dit niet. Zo kwam ik in De Kunstacademie van Zwevegem terecht. Twee jaar geleden ben ik ook met beeld gestart. Samen met mijn papa. Muziek was dus mijn eerste liefde maar de vrijdagavond kunnen doorbrengen in de lessen beeld is zalig. De sfeer, de mensen, je eigen ding mogen doen, creatief mogen zijn met opdrachten die je worden aangereikt. Het is een echte uitlaatklep. Veel vrienden zitten op vrijdag op café, ik zit echt veel liever in de lessen beeld.
Ellen: Voor mij is naar de beeldlessen komen een moment in de week om te ontspannen en te doen wat ik graag doe. Ik heb een voorkeur voor ruimtelijk werk maar ben eigenlijk sinds dit jaar ook graag aan het schilderen. Soms heb je wel eens een moeilijke opdracht en dan moet je wel eens doorbijten. En als het dan toch lukt, ben je dubbel fier.
Ellen: Thuis moeten wij eigenlijk niets doen, behalve nadenken over de opdrachten. Een heleboel van mijn werken staan of hangen thuis op. Mijn paradepaardje is een soort kip aan het spit. We moesten in een kartonnen sokkel iets van eten verwerken. Ik maakte een kip in papier-maché en maakte ruimte vrij in de sokkel. De kip stak ik op een stok die echt kon draaien.
Marte: In het derde leerjaar startte ik met de lessen AMV en in het vierde leerjaar koos ik voor cello. Mijn instrument groeide met mij mee. Ik heb eerst een viertal cello’s gehuurd en later pas zelf een gekocht. Je eigen cello mogen aankopen, dat is echt iets speciaals. Een supermoment! Bovendien is hij natuurlijk ook beter dan al de cello’s waar ik eerder op gespeeld had. Ik draag er goed zorg voor. Hij zit in een harde kist, wat wel nodig is. Nu reist hij met me mee van thuis naar de kunstacademie maar volgend jaar zou ik hem graag meenemen naar mijn kot om tussen het blokken door wat te kunnen spelen. Ja, ik ga op kot, al weet ik nog niet wat ik ga studeren☺
Marte: Nooit heb ik in al die jaren ook maar één moment gedacht om te stoppen met cello spelen. Uiteraard vraagt het doorzetting om een instrument te leren bespelen en ook bij elk nieuw stuk is het soms even op de tanden bijten, vooral in het begin. Naar de les gaan is leuk. Soms wat minder als je te weinig hebt geoefend, maar dat kun je nog altijd een beetje camoufleren.
Emma: Dat vind ik ook. In de instrumentles kun je met een beetje geluk en extra concentratie nog redden wat er te redden valt. Als je bij woord je teksten niet kent, val je door de mand. Geen ontkomen aan!
Marte: Veel hangt af van je concentratie en als er niemand luistert gaat het nog best van al. Op een toonmoment heb je natuurlijk last van gezonde stress. Maar doordat we zoveel toonmomenten hebben, leren we daar eigenlijk goed mee omgaan.
Ellen: Stress omwille van een tentoonstelling hebben wij niet, maar we zijn natuurlijk wel benieuwd naar de reacties van de bezoekers.
Emma: Bij een toonmoment van woord heb ik gezonde stress. Bij een optreden viool gaat alles wat ik ‘vibrato’ moet spelen vanzelf☺. Bij een toonmoment van woord weet ik vooraf: ik kan het of ik kan het niet. Bij een toonmoment viool kan het nog altijd fout gaan, zelfs al heb ik goed geoefend.
Emma: Ik doe eigenlijk heel veel: muziek, woord en dans. Ik heb nooit kunnen stoppen. Als je iets zolang doet, dan geef je het toch niet op. De laatste jaren lag ik wel eens te slapen op school.
Marte: Het gaat niet zozeer om het behalen van je diploma, voor mij gaat het echt over het instrument dat je echt goed wilt bespelen. Dat is de uitdaging! Het zou wel leuk zijn om met mijn cello later in een hippe band te spelen, maar eigenlijk weet ik niet hoe ik daar op zoek naar moet.
Emma: In woord kon ik ook al niet kiezen tussen toneel, voordracht en welsprekendheid, dus volg ik alle praktijklessen. Welsprekendheid helpt je in het dagelijks leven, je kunt het zo vaak gebruiken. Op school spreek ik zonder moeite (en vaak zonder al te veel voorbereiding) de klas aan. Voordracht vind ik mooi omdat het zo puur is. En toneel, acteren dus, dat kennen we van op TV en in het theater. Dat is zo leuk en groots en je kunt er je fantasie volledig in kwijt. Je speelt samen met een andere acteur en die wisselwerking, dat samenspel is zo interessant.
Op school heb ik het gevoel dat we allemaal een beetje naar hetzelfde eindproduct op weg zijn. Aan de kunstacademie wordt je aangespoord om jezelf te zijn. Elke mening wordt gerespecteerd en creativiteit wordt beloond.
Emma: Les volgen aan de academie verbreedt ook je algemene kennis. In muziek bijvoorbeeld leer je door de stukken die je speelt verschillende soorten muziek, stijlen en periodes kennen. Al doende eigenlijk. En notenleer is ook meer dan liedjes zingen. Ik vond het heel ‘sjiek’ dat ik op jonge leeftijd wist dat er verschillende toonaarden waren en dat ik het verschil begreep tussen grote en kleine. Dat was iets wat leeftijdsgenootjes echt niet wisten.
Ellen: Door de lessen Beeld wordt je nieuwsgierigheid natuurlijk geprikkeld. In de lessen Beeld krijgen wij immers heel veel kunst te zien. Vorig jaar ben ik speciaal naar Antwerpen gereisd om een tentoonstelling gewijd aan Dali te bezoeken.
Marte: We ontdekken inderdaad al spelend verschillende genres. Zelf jazz spelen opende mijn interesse voor jazzmuziek. Maar ik denk dat ik ook anders naar moderne muziek heb leren luisteren. Ik ga op zoek naar de verschillende instrumenten in het liedje. En natuurlijk is het altijd leuk als ik een cello ontdek, zoals in ‘Gold’ van Gabriel Rios bijvoorbeeld.
Emma: Door al die jaren les in woord en al die voorstellingen die we met de KAZ hebben bijgewoond, ben ik een enorme toneelfan geworden. Ik heb heel mijn gezin hierin meegesleurd. Met mijn mama en mijn zus naar theater gaan is feest voor ons alle drie. Volgend jaar ga ik rechten studeren. En ja, mijn woordopleiding heb ik toch al op zak.
Abigail: In muziek studeer ik dit jaar nog niet af- dus daarvoor kom ik volgend jaar nog terug. Ik denk wel dat ik de lessen aan de kunstacademie en de kunstacademie zelf zal missen, maar tegelijk ben ik ook blij dat ik het mooi kan afronden. En eerlijk gezegd, de combinatie met al het werk op school is soms wel zwaar (geweest). Zeker in dit laatste jaar is het soms puzzelen om een gaatje te vinden om mijn teksten uit het hoofd te leren. En ook de voorbije jaren heb ik nu en dan eens op de toppen van mijn tenen moeten staan, vooral tijdens mijn stages.
Abigail: Ik studeer nu jeugd- en gehandicaptenzorg en volgend jaar ga ik voor ergotherapie. Ik wil graag op de dienst fysieke revalidatie van een ziekenhuis werken. Heel veel zaken die ik aan de kunstacademie heb geleerd komen nu al van pas in mijn leven. In de speelpleinwerking bijvoorbeeld. Ik durf spreken en spelen voor een groep, ik ken heel wat knutseltechnieken, ik kan muziek spelen…Ook als ergotherapeute zal ik vaak kunnen teruggrijpen naar wat ik hier geleerd en beleefd heb.
Anke: Ik ga de lessen gitaar wel missen. We krijgen zoveel mooie muziek aangeboden. Zeker de bewerkingen van nieuwe (pop)nummers die de leerkracht telkens weer meebrengt. Ik ga zeker nog veel spelen, misschien wat meer modern, al wil ik de klassieke stukken zeker niet opgeven. Ik ga er nog vaak naar teruggrijpen.
Myrthe: Ik kan in principe nog verder viool volgen, want ik zit nu in de optie samenspel en kan dus nog drie jaar ‘instrument’ volgen. Ik wil ook nog verder in Beeld, maar ik wil graag geneeskunde studeren volgend jaar. Dus… ga ik misschien toch iets moeten laten vallen. Ik ga sowieso verder met viool, mijn eerste liefde.
Infopunt Zwevegem April 2017